0
Μια φορά κι έναν καιρό -όχι πολύ καιρό πριν-, είχαμε μια ομάδα που ήταν η χαρά του οπαδού! Ειδικά του οπαδού που ταυτίστηκε με την ομάδα του για την ιδέα που πρέσβευε, χωρίς να ζητά ως αντάλλαγμα για την αγάπη του, τίτλους και διακρίσεις.

Μια ομάδα που είτε κέρδιζε, είτε έχανε, είτε  έπαιζε καλά είτε μέτρια είτε απογοήτευε, γέμιζε την ψυχή τόσο, που μόλις άκουγες το σφύριγμα της λήξης, μετρούσες ώρες μέχρι την επόμενη φορά που θα την έβλεπες ξανά.
Μια ομάδα που γι' αυτόν το λόγο, ανέπτυξε μια αμφίδρομη σχέση λατρείας με την κερκίδα πρωτοφανή για τα δεδομένα, Σχέση που παραμένει ζωντανή, όσα χρόνια κι αν έχουν περάσει, ακόμα κι αν εκείνοι οι πρωταγωνιστές, έχουν σκορπιστεί στα 4 σημεία του πλανήτη..
Μια ομάδα που μετά από χρόνια μιζέριας και απαξίωσης, κατάφερε να γίνει θέμα συζήτησης. Όπου κι αν πήγαινες, άκουγες να μιλούν γι' αυτήν με θαυμασμό μέχρι και οι αντίπαλοι, ενώ μέχρι τότε οι μόνες συζητήσεις αφορούσαν σε προσφυγές, αποχές, εράνους, καταλήψεις.
Ο ΠΑΟΚ έδειχνε να αποκτά και πάλι την παλιά του αίγλη, sites με τίτλο ΠΑΟΚκάτι, άρχισαν να φυτρώνουν σα μανιτάρια, δημοσιογράφοι που δούλευαν για ένα κομμάτι ψωμί απέκτησαν υπόσταση και έβρισκαν τις δουλειές δύο-δύο, αφού ακόμα και τα ΜΜΕ της Αθήνας ήθελαν ΠΑΟΚ! Γιατί απλά ο κόσμος διψούσε και ο ΠΑΟΚ πουλούσε..
Ο καιρός που άρχισαν να διαφαίνονται αχνά τα πρώτα σύννεφα, δεν άργησε!
Μόλις νοιώσαμε πως αυτός ο ΠΑΟΚ που βλέπαμε ήταν πραγματικά ανερχόμενη δύναμη και πως αυτό ήταν κεκτημένο πλέον, άρχισε η γκρίνια και η εσωστρέφεια.
Ήμασταν τόσο εγωιστές, τόσο μίζεροι και τόσο άρρωστοι, που αντί να χαρούμε και να απολαύσουμε εκείνο που βλέπαμε, χωρίς ποτέ να ξεχνάμε το παρελθόν μας , άρχισαν να μας χαλάνε τα πάντα.
Δε μπορούσαμε να βλέπουμε τον αργό Ίβιτς, μας γυρνούσε τα μυαλά ο ηττοπαθής Σάντος που έπαιζε μόνο με έναν επιθετικό, σιχτιρίζαμε το Μούσλι όταν σταμάτησε να σκοράρει..
Θυμάμαι κάποτε, είχε γίνει θέμα γιατί ο Κονσεισάο, εκνευρισμένος επειδή έγινε αλλαγή, δεν είχε δώσει το χέρι στον Κουτσιανικούλη..
Ολημερίς κι ολονυχτίς αγανακτισμένοι ακροατές με το σχετικό σιγοντάρισμα των σοφών των ερτζιανών, ανέλυαν το ψυχολογικό σοκ που υπέστη ο Κουτσιανικούλης, από την απαράδεκτη συμπεριφορά του συμπαίκτη του!
Άλλοι πάλι πιο ''προχωρημένοι'', μιλούσαν για Πορτογαλική κλίκα (Κονσεισάο-Σάντος).
Για την ιστορία, όταν την άνοιξη του 2010 ο πρώτος ως τεχνικός διευθυντής έψαχνε τον αντικαταστάτη του Σάντος, τον κατηγορούσαν ότι πάει να το φάει!!!
Δεν ήξεραν προφανώς οι ηλίθιοι, πως ο προπονητής είχε ανακοινώσει στη διοίκηση την απόφαση του, να μην ανανεώσει το συμβόλαιο του..
Όσο περνούσε ο καιρός, τα πράγματα άρχισαν να χειροτερεύουν! Οι γκρίνιες δεν εντάθηκαν απλώς, αλλά ξεπέρασαν για τα καλά, ακόμα και το πρωτογενές δείγμα της μαλακισμένης αθωότητας...

Πόλεμος επειδή επέστρεψε ο προδότης κοντός, της πουτάνας στα ραδιόφωνα επειδή ο Ζαγοράκης συμμορφώθηκε με τις υποδείξεις της UEFA και δεν πήρε εισιτήρια για το Ζάγκρεμπ, μακελειό για τον κλικαδόρο Χαλκιά που έπαιζε τα ματς στο στοίχημα, την ίδια στιγμή που κάποιοι μετρούσαν τις τριανταφυλλιές στη Μεσήμβρια...
Σας φαίνονται αστεία όλα αυτά, σήμερα ε?
Θυμηθείτε όμως πόσες ραδιοφωνικές και ιντετερνετικές εργατοώρες ξοδεύτηκαν, για να αναλυθούν δεόντως αυτά τα ακανθώδη θέματα.
Και σκεφτείτε στο καπάκι, πως μια ομάδα έπρεπε να συνεχίσει αν όχι να βελτιώνεται, τουλάχιστον να διατηρηθεί στα ίδια επίπεδα, για να φτιάχνει τις Κυριακές μας, μέσα σε αυτόν τον συρφετό της παπαρολογίας..
Από την τύφλα μας, καταλήξαμε όχι να βλέπουμε το δέντρο αντί του δάσους, αλλά να παρατηρούμε τα φύλλα.
H γκρίνια, η μίρλα, ο ξερολισμός, η μιζέρια, η επιτηδευμένη στραβοστομιά, έγινε η αγχόνη που μας έπνιξε..
Ο καθένας είχε δημιουργήσει στο φτωχό μυαλό του έναν δικό του ΠΑΟΚ κι όχι μόνο, αλλά ήθελε να τον επιβάλλει με το ζόρι. Με τη διαφορά πως όταν ο ΠΑΟΚ έψαχνε πρόεδρο για να μην καταστραφεί, δε βγήκε μπροστά να τον δημιουργήσει!
Το ταλέντο και τη γνώση του, τα ανακάλυψε στην πορεία και εκ του ασφαλούς..
Και φτάσαμε στο σήμερα.
Χωρίς τον αργό Ίβιτς, τον ηττοπαθή Σάντος, τον προβληματικό Κονσεισάο, τον προδότη κοντό, τις τριανταφυλλιές, το Ζαγοράκη και τα πορίσματα, τον κλικαδόρο Χαλκιά, να έχουμε έναν ΠΑΟΚ που δεν αντέχουμε να τον δούμε έστω και στην τηλεόραση.
Που βαριόμαστε ακόμα και να διαβάσουμε νέα του.
Που θέλουμε να αλλάξουμε θέμα συζήτησης, όταν η κουβέντα πηγαίνει σε αυτόν.
Γιατί άραγε?
Αφού όλοι αυτοί που προανέφερα και που δημιουργούσαν το πρόβλημα, δεν είναι πια εδώ...
Κακά τα ψέματα, η αχαριστία είναι θανάσιμο αμάρτημα!
Όταν όχι μόνο δεν απολαμβάνεις αυτά που έχεις αλλά τα απαξιώνεις κι΄ όλας, δε θα αργήσει η στιγμή που θα αναγκαστείς να τα εκτιμήσεις!
Τότε όμως θα είναι πολύ αργά, διότι θα τα έχεις χάσει ήδη...
Με πιο απλά λόγια, αυτός ο ΠΑΟΚ μας αξίζει και πολύ μας είναι.
Δεν υπάρχει λόγος για κάτι περισσότερο, γιατί θα το απαξιώσουμε και θα το καταστρέψουμε όπως την προηγούμενη φορά.
Ας συμβιβαστούμε με αυτό που έχουμε λοιπόν, κι ας κάνουμε την αυτοκριτική μας βασικά, γιατί όλοι αυτοί που αποτελούσαν τη ρίζα του κακού, μας έκαναν τη χάρη κι΄αποχώρησαν .
Οι μόνοι που παραμένουμε σταθερά, είμαστε εμείς, οπότε δε μπορεί να φταίει κάποιος άλλος.
Στον ΠΑΟΚ του σήμερα άλλωστε, η εσωστρέφεια βρίσκεται στο αποκορύφωμα της.
Φτάσαμε στο σημείο να παίζουμε με την Ξάνθη στην Τούμπα, να ακούγονται κάποια σποραδικά ''ουου'' στις εξέδρες στη θέα του Κασναφέρη και σε περίπτωση κακού αποτελέσματος να κυνηγάμε έξω από την Τούμπα το Τζαβέλλα και το Γλύκο, ακόμα κι αν είναι εκτός αποστολής,
Αυτός ο λαός που μόλις περιέγραψα χωρίς ίχνος υπερβολής, δεν έχει σωτηρία...
ΥΓ Το βαρέλι, ακόμα δεν έπιασε πάτο, Μόλις χθες ο ιδιοκτήτης του Ατρομήτου δήλωσε πως οι ΠΑΟΚτσήδες πρέπει να κάνουν προτομή στον Ιβάν, διότι χωρίς αυτόν θα είχαμε την τύχη του ρούλη και της ξαδέρφης. κουβέντα που την έχουν πει κι΄άλλοι εντός εκτός ΠΑΟΚ.
Προτομή δεν αξίζει κάποιος που έσωσε την ΠΑΕ αλλά δεν βοήθησε την ομάδα να κάνει ούτε βήμα προς τα εμπρός,  σίγουρα όμως δεν αξίζει ύβρεις και λοιδορίες.
Δεν είναι ανάγκη να χάσουμε και αυτόν, για να συνειδητοποιήσουμε πως ακόμα και με τα λάθη του, είναι αυτός που μας κρατάει στη ζωή...



Δημοσίευση σχολίου

 
Top