Το ότι ο γαύρος έσφιξε, είναι πασιφανές πλέον. Το καταλαβαίνεις από τις αντιδράσεις του συστήματος που τον περιβάλει.
Το βράδυ της Τετάρτης αλλά και την επόμενη μέρα, οι αντιδράσεις του επίσημου γαύρου ήταν σπασμωδικές μέχρι αναιμικές. Μια ανακοίνωση της π@@τσας όλη κι όλη, ''δεν ασχολούμαστε με τον Σαββίδη'' που υποδηλώνει ενοχή, η οποία μεταφράζεται ότι δεν έχουμε τι να πούμε, οπότε λέμε κάτι τυπικό, για να φανεί ότι κάτι είπαμε...
Για να καταλάβετε τη διαφορά, θυμηθείτε τις αντιδράσεις τους σε παρόμοιες ή και σε χειρότερες περιπτώσεις. Όταν πχ ο Παππάς αποφάσισε τη μη διεξαγωγή του αγώνα της Λεωφλώρου, έβγαζαν γλώσσα και ήταν επιθετικοί. Ακόμα ακόμα και σ' εκείνο το αίσχος με το ακυρωθέν γκολ του Κατσουράνη με το Σισέ και όχι μόνο να πέφτουν θύματα ξυλοδαρμού εντός του αγωνιστικού χώρου, μετά τη λήξη ο Βαγγέλας έκανε δηλώσεις του τύπου ''έλα μωρέ, δεν έγινε και τίποτα σοβαρό''.
Το γεγονός λοιπόν πως αυτοί, που προσπαθούσαν ανέκαθεν να κάνουν το άσπρο μαύρο υιοθετώντας επιθετική πολιτική που στηριζόταν στα ερυθρόλευκα ΜΜΕ και στις ίδιας απόχρωσης γραφίδες, ξαφνικά βουβάθηκαν, επιβεβαιώνει το αληθές της γραφής.
Την Παρασκευή βεβαίως εμφανίστηκε με προκλητικές ο Σάββας ο κερατάς, η ΠΑΕ γαύρος έβγαλε ανακοίνωση (αυτοί που δεν ασχολούνταν ντε), την Παρασκευή όμως.! Όταν συνειδητοποίησαν δηλαδή, ότι σφίγγουν για τα καλά.
Και για να μη νομίσετε πως είναι τυχαίο, το ίδιο συνέβη με τους οπαδούς τους. Το βράδυ της Τετάρτης, τα σχόλια τους στις αναρτήσεις των ιστοσελίδων, δεν ξεπερνούσαν σε αριθμό, τα δάκτυλα της παλάμης...
Όλα αυτά βεβαίως, έχουν την εξήγησή τους. Τα επεισόδια, η διακοπή του αγώνα και κυρίως, η δήλωση Σαββίδη ΄΄δεν κατεβάζω την ομάδα στον Πειραιά΄΄, έδωσε πρωτοφανείς διαστάσεις σε κάτι που έχει επαναληφθεί πολλές στο παρελθόν. Στη σφαγή ή την αδικία έστω, του αντιπάλου του γαύρου...
Ήταν αυτό που έστρεψε τα φώτα της δημοσιότητας στα γεγονότα και ανάγκασε την σύσσωμη την ποδοσφαιρική -και όχι μόνο- κοινή γνώμη, να εστιάσει στα γεγονότα και να εκφραστεί.
Το καταλάβαινες από το ύφος και το περιεχόμενο στα σχόλια αγανάκτησης, που ήταν ξεκάθαρο πως δεν προέρχονταν μόνο από ΠΑΟΚτσήδες ή οπαδούς του λαγού που βρήκαν ευκαιρία να τα χώσουν στον Βαγγέλα και το σίχαμά του, όπως συνέβαινε συνήθως.
Χωρίς αμφιβολία λοιπόν, ήταν μια μαγκιά που πιστώνεται αποκλειστικά στο μεγαλομέτοχο του ΠΑΟΚ. Στην πραγματικότητα ήταν μια ζαριά, δε σας κρύβω πως ψιλοτρόμαξα όταν άκουσα πως αποσύρει την ομάδα, το αποτέλεσμα θα μπορούσε να είναι ''στα παπάρια μας ρε μεγάλε, μη σώσεις και κατέβεις''.
Κι όμως η ζαριά του έκατσε, δημιουργώντας τη σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της αγανάκτησης κι έδωσε πρωτοφανείς διαστάσεις σ΄ ένα -επαναλαμβάνω- χιλιοπαιγμένο έργο.
Η διοργάνωση του κυπέλλου ακυρώθηκε, αντέδρασε η πολιτεία, κινητοποιήθηκαν ιδιοκτήτες-πρόεδροι άλλων ομάδων, ενώ το θέμα ξεπέρασε τα σύνορα της χώρας, με ΜΜΕ του εξωτερικού να στρέφουν το βλέμμα τους στην Ελλάδα, κάτι που σαφώς δε συνέφερε το γαύρο.
΄Τέτοιου τύπου αντιδράσεις μαζεμένες, δεν είχαν καταγραφεί ποτέ στο παρελθόν...
Όλα αυτά βεβαίως, έχουν συνέπειες και στο προεκλογικό παιγνίδι της ΕΠΟ. Μη θεωρείτε πως είναι τόσο εύκολο πλέον για κάποιον πρόεδρο ΕΠΣ να στηρίζει το κατεστημένο που υπάρχει. ΟΚ, τα πετσιά και οι βολεμένοι δεν αλλάζουν έτσι εύκολα, μέσα στο πακέτο όμως υπάρχουν και άνθρωποι που αντιλαμβάνονται πως αυτό το πράγμα δε μπορεί να συνεχιστεί. Και πως αν το επιτρέψουν και οι ίδιοι να συνεχιστεί, οι συνέπειες θα είναι χειρότερες στην πορεία.
Όσα διαβάσατε, τεκμηριώνουν την επικεφαλίδα του κειμένου: Ο γαύρος έσφιξε και μάλιστα για τα καλά...
Κι' αυτό δεν είναι τυχαίο. Ακόμα κι αυτοί που έζησαν εποχές άλλων δυναστών του ποδοσφαίρου τύπου Κόκκαλη και Βαρδινογιάννη, συμφωνούν πως η εποχή Βαγγέλα δεν έχει προηγούμενο.
Οι προκάτοχοι-δυνάστες επεδίωκαν την εύνοια, προσπαθούσαν να την εξασφαλίσουν με κάθε τρόπο, πατούσαν κι αυτοί επί πτωμάτων για να πετύχουν τους στόχους τους, τα τελευταία χρόνια όμως μιλάμε για φαινόμενα που κάνουν τους πρώην να μοιάζουν με αρνάκια.
Μιλάμε για ορισμό της απληστίας, μιλάμε για αχόρταγο δυνάστη που δεν αρκείται στην κατάκτηση του πρωταθλήματος αλλά είχε βάλει στόχο να το πάρει αήττητος, φτάνοντας στο σημείο να προκαλεί ασύστολα, να ξεφτελίζει τους πάντες και τα πάντα, ακόμα και να γελοιοποιείται.
Οι προκάτοχοι του, αν έβλεπαν πως εξασφάλιζαν το πρωτάθλημα ηρεμούσαν, δεν έφταναν στα άκρα όταν διαπίστωναν πως η ομάδα τους δεν είναι σε καλή κατάσταση και ίσως χάσει έναν αγώνα, ενδεχομένως μια πρόκριση στο κύπελλο.
Τούτος 'δω είναι λαίμαργος, αχόρταγος, άπληστος, νομίζεις πως η εγκεφαλική βουλιμία του ξεπερνά κατά πολύ την αντίστοιχη σωματική, που αποτυπώνεται στις διαστάσεις της σκέμπας του!
Νομίζεις πως για να επιλέξει το κινητό που συνομιλούσε με το Σαρρή, έκανε casting μεταξύ Πακιστανών, μέχρι να καταλήξει στον Φαταούλ!
Κι ως γνωστόν, η απληστία, είναι θανάσιμο αμάρτημα...
Δημοσίευση σχολίου