Βασικό ζητούμενο είναι τα θέλω και όχι τα πρέπει.
Εννοείται πως δεν είναι απαγορευτικό να λειτουργείς με βάση τα θέλω, αυτά θα τα εντοπίσεις όμως μόνο με τη λογική. Πιο απλά, ακόμα και για να καταλήξεις στα ''θέλω'' σου, πρέπει να χρησιμοποιήσεις τη δύναμη της σκέψης!
Απαραίτητη προυπόθεση για να εκμεταλλευτείς ένα εκ των βασικότερων συστατικών που κάνει τον άνθρωπο να υπερέχει έναντι των υπολοίπων έμβιων όντων, είναι να μάθεις το ΠΩΣ θα γίνει αυτό. Ακόμα και αγράμματος να είσαι, κουτσά στραβά κάτι θα καταλάβεις ...
Ουδέποτε εξήγησε τι ακριβώς εννοούσε, οπότε ήταν ακόμα πιο περιττό να αναλύσει και τον τρόπο που θα το πετύχαινε.
Έτσι, ο μέσος Έλληνας που είχε βαρεθεί τη γυναίκα του επειδή είχε κυτταρίτιδα , ψήφισε Αντρέα με το σκεπτικό ότι θα αποκτήσει μια 20άρα (που λέει ο λόγος)...
Όπως αποδείχτηκε στην πράξη, η βασική αλλαγή που έφερε ο Αντρέας ήταν να μετατρέψει μια παραγωγική χώρα σε νεκροταφείο δημιουργικότητας και να αναγάγει το βόλεμα στο δημόσιο ως στόχο και τρόπο ζωής...
Ακολούθησε ο Μητσοτάκης, με βασικό προεκλογικό σύνθημα την κάθαρση.
Ουδέποτε εξήγησε ωστόσο τι θα καθαρίσει και κυρίως ΠΩΣ θα το καθαρίσει, όπως και ποια προοπτική θα έφερνε στον τόπο η κάθαρσή του.
'Ετσι, περιορίστηκε στο στήσιμο ενός επικοινωνιακού σόου με κατηγορούμενο τον προκάτοχό του, ο οποίος παρεμπιπτόντως αθωώθηκε...
Έπειτα από ένα διάστημα επιστροφής του άρρωστου Ανδρέα, ήρθε η ώρα του Κώστα Σημίτη, που ανέλαβε την διακυβέρνηση της χώρας με σλόγκαν τον εκσυγχρονισμό.
Ακολουθώντας το παράδειγμα τον προκατόχων του, δεν εξήγησε ποτέ τι εννοούσε, ούτε ΠΩΣ θα εκσυγχρόνιζε τη χώρα.
'Ετσι, ο ψαράς στην Κάλυμνο νόμιζε πως το καίκι του θα εκσυγχρονιστεί και θα γίνει σκάφος και ο βοσκός στον Τύρναβο πως η πόρτα από το μαντρί θα ανοίγει με φωτοκύτταρο για να μπαίνουν μέσα τα ζωντανά.
Τελικά, εκείνο που εκσυγχρονίστηκε στη χώρα ήταν οι αυτοκινητόδρομοι, για να τα κονομήσουν οι Μπομπολαίοι...
Ακολούθησε ο Καραμανλής που θα επανίδρυε το κράτος, χωρίς επίσης να εξηγήσει ΠΩΣ θα το καταφέρει, με αποτέλεσμα να αφήσει ένα μεγαλύτερο μπουρδέλο από αυτό που βρήκε.
'Ηρθε ο ΓΑΠ που ανακάλυψε πως υπάρχουν λεφτά και για να τα βρει υπέγραψε μνημόνιο, ακολούθησε ο Σαμαράς που ενώ καταψήφισε το μνημόνιο του ΓΑΠ υπέγραψε ακόμα δυο ως πρωθυπουργός και φτάσαμε στον Τσίπρα που θα έσκιζε τα μνημόνια, υπέβαλε όμως στους δανειστές -που θα έδιωχνε με τις κλωτσιές-, δική του πρόταση μνημονιακών μέτρων!
Φτάσαμε στο σήμερα λοιπόν, με το δημοψήφισμα προ των πυλών και βασικό ερώτημα ΝΑΙ ή ΟΧΙ στα μέτρα των δανειστών που χωρίς αμφιβολία θα εξαθλιώσουν κι' άλλο τον πτωχευμένο Έλληνα..
Ουδείς από τις δυό πλευρές εξηγεί το που μας οδηγεί η πρόταση που υποστηρίζει, ούτε ΠΩΣ θα φτάσουμε στην ανάκαμψη.
Οι αντιδράσεις των ψηφοφόρων στηρίζονται και πάλι στο συναίσθημα και μόνο.
Ο υπέρμαχος του ΝΑΙ δεν εξηγεί ΠΩΣ θα καταφέρουμε να ανασάνουμε με το συνεχές κόψε-κόψε, ο υπέρμαχος του ΟΧΙ επίσης δεν εξηγεί ποιο είναι το σχέδιο για να πάρει μπρος μια πτωχευμένη χώρα, που έχει ξεχάσει τι σημαίνει παραγωγή, χωρίς συμμάχους, με κατοίκους που νοσταλγούν τις εποχές του χρηματιστηρίου που κονομούσαν ξαπλωμένοι στον καναπέ, που έβγαιναν στη σύνταξη στα 50 με βαρβάτο εφάπαξ και εξασφάλιζαν το ευ ζειν είτε με αντάλλαγμα την ψήφο στον βουλευτή της γειτονιάς, είτε με τη μέθοδο της αρπαχτής.
Του αρκεί και μόνο, να γαμήσει το Σόιμπλε...
Από τη μία ο φόβος, από την άλλη η τάση για εκδίκηση...
Όσα περισσότερα κοινά βρείτε στο χθες και στο σήμερα, τόσο αυξάνουν οι πιθανότητες η πορεία-ρούλη που ακολουθεί η χώρα τις τελευταιές 10ετίες, να συνεχιστεί ακάθεκτη...
Δημοσίευση σχολίου