Αν υπάρχει κάτι που αξίζει να γιορταστεί για την συμπλήρωση ενός έτους της ΄΄πρώτης φοράς αριστερά΄΄, είναι η αποκατάσταση της δημοκρατίας στη χώρα μας.
Γιατί μέχρι να έρθει η ώρα της πρώτης φοράς και μέχρι να αποκαλυφθεί το παραμύθι της, βιώσαμε έναν πρωτοφανή φασισμό, που δεν είχε προηγούμενο, δεν είχε καμμία σχέση με τις χούντες που έζησαν οι λαοί της γης και διαβάζαμε στα απομνημονεύματα των ιστορικών.
Ήταν μια πρωτοφανής, λαική χούντα...
Περίεργα πράγματα για ένα χώρο που στο άκουσμα της λέξης και μόνο παθαίνει κρίση υστερίας, αλλά εντάξει μωρέ τώρα να πουμε, ξέρω΄γω να πούμε..
Ανέκαθεν μπερδεμένη
Η made in Greece αριστερά άλλωστε, ανέκαθεν μπέρδευε τις έννοιες και υιοθετούσε συνθήματα μηχανικά, επειδή χάιδευαν τ' αφτιά κι όχι επειδή τα πίστευε. Στην πραγματικότητα, αγνοούσε ακόμα και την ετυμολογία των λέξεων χρησιμοποιούσε για να τα συνθέσει..
Ο ευκολότερος τρόπος να το διαπιστώσεις, είναι οι πρωτοβουλίες κάποιων αναρχοαριστεριστών που αυτοπροσδιορίζονται ως antifa και συνηθίζουν να κάνουν αντισυγκεντρώσεις, όταν τους χαλάει το θέμα μιας συγκέντρωσης!
Μιλάμε για τον ορισμό του φασισμού.
Το αυθεντικό νόημα της δημοκρατίας, αποτυπώνεται στα λόγια του Βολταίρου ΄΄''διαφωνώ με όσα λες, αλλά θα υπερασπιστώ το δικαίωμα σου να τα λες''.
Στην αντίθετη περίπτωση, ασπαζόμαστε τη δημοκρατία που πρέσβευε ο Τζόρτζ Μπους, που κατά τη διάρκεια ενός πολέμου. για να εκβιάσει τις υπόλοιπες χώρες να στείλουν στρατεύματα, είχε πει το αμίμητο ΄΄όσοι δεν είναι μαζί μας, είναι εναντίον μας''.
Κάπως έτσι αντιλαμβάνονται τη δημοκρατία και οι οπαδοί της made in Greece αριστεράς!
''Είσαι ελεύθερος να λες ότι πιστεύεις, αρκεί αυτό να συμφωνεί με τα δικά μας πιστεύω΄΄...
Ο λαικός Φασισμός της Αριστεράς
Ευτυχώς δεν έχει περάσει καιρός από τότε και οι αποδείξεις μπορούν εύκολα να αναζητηθούν.
Όποιος έκανε το λάθος να αμφισβητήσει το σχέδιο ή τις προθέσεις του γελαστού επαναστάτη Αλέξη, γινόταν δέκτης ομαδικών επιθέσεων, που ''δημοκράτες-σχολιαστές''.
Και δε μιλάμε για κάτι εξωφρενικά ακατανόητο, που απαίτουσε ιδιαίτερη γνώση ή υψηλά επίπεδα πολιτικής σκέψης, αλλά για το αυτονόητο:
Έλεγες πχ, πως αυτά που υπόσχεται ο Τσίπρας είναι ουτοπικά, είναι μη πραγματοποιήσιμα.
Ακόμα και το 10% αυτών, όπως τον είχε προτρέχει κάποτε on camera κάποιος φουκαράς, ήταν αδύνατο να συμβούν.
Αναρωτιόσουν πχ, πως γίνεται ενώ χρωστάμε, να αυξηθούν οι μισθοί (και μάλιστα σε δυσθεώρητα επίπεδα για τα δεδομένα της ύφεσης που ζούσαμε), να καταργηθούν φόροι κι άλλοι να μειωθούν, να αυξηθούν οι δαπάνες του κοινωνικού κράτους κλπ.
Πράγματα αυτονόητα δηλαδή,
Σα να χρωστάς το στεγαστικό σου δάνειο όντας άνεργος και την ίδια στιγμή να ψήνεις την ερωμένη σου να σε παντρευτεί, υποσχόμενος πως θα της αγοράσεις εξοχικό και θα τη γεμίσεις με χρυσάφια και κοσμήματα!
Γίνεται? Δε γίνεται!
Κι όλα αυτά, όχι διαπραγματευόμενος με την τράπεζα ευνοικότερους όρους αποπληρωμής του δανείου (ακόμα και αυτό δε θα ήταν αρκετό για να της πάρεις έστω κι ένα βραχιόλι), αλλά πετώντας πέτρες στην πρόσοψη και φωνάζοντας συνθήματα κατά του διευθυντή!
Κατ' αυτόν τον τρόπο ήθελες να κάνεις την ερωμένη σου να πιστέψει, πως όχι μόνο δε θα πλήρωνες το πρώτο στεγαστικό, αλλά θα φοβέριζες το διευθυντή και θα σου έδινε νέο δάνειο και για το εξοχικό που έταξες!!!
Όποιος λοιπόν έλεγε το προφανές, αντί απάντησης, εισέπρατε ύβρεις και το πιο χαρακτηριστικό είναι πως του κολλούσαν ταμπέλες.
Τα γράφεις αυτά επειδή είσαι έτσι, γιουβέτσι, κοκορέτσι!
Κλασική αντίδραση εκείνου που δε μπορεί ν' αντιπαρατεθεί με επιχειρήματα.
Εκείνου που κατά βάθος καταλαβαίνει την ορθότητα των απόψεων του άλλου, επειδή όμως έχει μάθει να μη σκέφτεται και πιστεύει πως το εύπεπτο είναι αυτό που του εξασφαλίζει τον πιο βολικό ύπνο, γαβγίζει λυσσασμένα.
Εκείνου που νομίζει πως κολλώντας στο συνομιλητή του μια βολική ταμπέλα, θα του προκαλέσει ενοχές για να το βουλώσει!
Αυτό το τελευταίο πιάνει σε ορισμένους, που δεν έχουν πλήρη αντίληψη της σημασίας των λέξεωνπου χρησιμοποιούν. Ευτυχώς όμως, δεν είναι όλοι έτσι...
Τσίπρας-Βαρουφάκης
Τώρα που πέρασε ο καιρός, δε μπορώ να αποδώσω πρόθεση τόσο στον Τσίπρα, όσο και στον εμπνευστή της στρατηγικής του τσαμπουκά, που αποτέλεσε τη βάση της ακατάσχετης υποσχεσιολογίας.
Είμαι σίγουρος, πως εκείνα που έλεγαν προεκλογικά, τα πίστευαν στ΄ αλήθεια και νομίζω πως ελάχιστοι θα διαφωνήσουν σε αυτό..
Είναι αδύνατο να δεχτείς άλλωστε, πως δυο άνθρωποι που στην πορεία αποδείχτηκαν υπέρμετρα ανόητοι, ήταν συγχρόνως τόσο καλοί ηθοποιοί.
Δεν κορόιδευαν κανέναν λοιπόν δεν ήταν σε θέση να το κάνουν άλλωστε, ήταν απλώς πεπεισμένοι πως οι Ευρωπαίοι θα μασήσουν και θα κάνουν πίσω, αγνοώντας τον εξής βασικότατο κανόνα:
Η μπλόφα, μπορεί να μετατρέψει τον αδύναμο σε νικητή μόνο στο πόκερ, ή τέλος πάντων όπου αλλού τα χαρτιά είναι κλειστά και ο καθένας μπορεί στην καλύτερη, να υπολογίσει το φύλλο του άλλου.
Στην περίπτωση μας, τα χαρτιά ήταν ανοιχτά, πάνω στο τραπέζι, οι πάντες μπορούσαν αν προγνώσουν τις συνέπειες, με απόλυτη ακρίβεια .
Αν η Ελλάδα έφευγε από το κοινό νόμισμα, οι χώρες του ευρώ θα βίωναν μια πρωτοφανή ύφεση. Οι τιμές των ειδών πρώτης ανάγκης, θα εκτοξεύονταν και θα πλήρωναν το πετρέλαιο πχ σε πολλαπλάσια τιμή!
Η Ελλάδα, δε θα είχε καθόλου πετρέλαιο...
Οι διορισμοί των συγγενών
Είμαι πεπεισμένος, πως αυτός ήταν ο λόγος που ο Τσίπρας συνέχιζε να απολαμβάνει πρωτόγνωρα ποσοστά δημοτικότητας, σε σχέση με θεαματικές του κωλοτούμπες του, αρκετό καιρό μετά τις εκλογές.
Άσχετα αν η αφέλεια ισοδυναμεί με το πλέον αρνητικό χαρακτηριστικό κάθε ηγέτη, το μεγαλύτερο ποσοστό των ψηφοφόρων του, τον έκρινε με ανθρώπινα και όχι με πολιτικά κριτήρια.
Το παιδί προσπάθησε, αλλά δεν του βγήκε το σχέδιο.
Εκεί που το έχασε εντελώς, το σημείο που αποτελεί την πολιτική του ταφόπλακα, είναι οι διορισμοί ημετέρων. Και μάλιστα όχι μερικών, αλλά ολόκληρων οικογενειών και μάλιστα σε θέσεις που δεν αμείβονται με το βασικό μισθό.
Σε αυτήν την περίπτωση, που να βρεις άραγε ελαφρυντικά?
This is it
Δυστυχώς όμως, αυτή είναι η πραγματικότητα, αυτή είναι η ιδεολογία της made in Greece αριστεράς και όχι μόνο.
Μια ιδεολογία που αντιλαμβάνεται την ιδιωτική πρωτοβουλία όπως ο βάζελος το γαύρο, είναι απολύτως προβλέψιμη, οπότε η επιλογή ΄΄να βολέψουμε τους πάντες στο δημόσιο τομέα΄΄ αποτελεί μονόδρομο.
Άλλωστε, αυτό ήθελαν να πετύχουν από την αρχή, να συνεχίζουμε να ζούμε με τα δανεικά των Ευρωπαίων, με τους τελευταίους να πληρώνουν μια αντιπαραγωγική χώρα, που με την πάροδο του χρόνου θα γινόταν ακόμα πιο αντιπαραγωγική.
Και το όραμα των δραχμολάγων τύπου Λαφαζάνη, αυτό ακριβώς αφορά!
Να έχουμε δικό μας νόμισμα, να κόβουμε δραχμές όποτε γουστάρουμε και έτσι να γεμίζουν οι τσέπες των δημοσίων υπαλλήλων, που θα αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία.
Το γεγονός πως οι τσέπες των πολιτών δε θα χωρούσαν τα δεκαχίλιαρα, αλλά με αυτά θα αγόραζαν μια τσίχλα, είναι μια λεπτομέρεια που έχει ελάχιστη σημασία.
Το όραμα αυτό λοιπόν πήγε περίπατο κι επειδή δε μπόρεσαν να βολέψουν τους πάντες, αρκέστηκαν στα πολύ δικά τους παιδιά!
Απορώ που βρίσκετε το περίεργο...
Δημοσίευση σχολίου