Ο ΠΑΟΚ της γραβάτας, που Απομακρύνεται από τις Ρίζες του...

Μετά την παγκόσμια πρωτοτυπία να κυκλοφορήσει συλλεκτική φανέλα γενεθλίων σε περιορισμένο αριθμό και στην προσιτή τιμή των 80 μόλις ευρώ λες και η ΠΑΕ ΠΑΟΚ έχει έδρα το Πριγκιπάτο του Μονακό, ήρθε το δεύτερο τελειωτικό χτύπημα.



Η εκδήλωση για τον εορτασμό των 90 ετών από την ίδρυση του ΠΑΟΚ θα γίνει σε κλειστό χώρο και ο προσκεκλημένος πρέπει να φέρει επίσημη αμφίεση.
Αν δεν είσαι επίσημα ντυμένος, δεν έχεις δικαίωμα να συμμετέχεις στη γιορτή!
Βασικότερη προυπόθεση βεβαίως, να συγκαταλέγεσαι στους προσκεκλημένους...
Δεν είμαι από εκείνους που στράβωσαν στο άκουσμα της είδησης πως ο ΠΑΟΚ θα γιορτάσει τα γενέθλια του στο Μέγαρο Μουσικής, όπου οι θέσεις είναι μετρημένες.
Ούτε επίσης, όταν πληροφορήθηκα πως η ΠΑΕ προσκάλεσε τον Τσίπρα, τον Καμμένο, το Μητσοτάκη και το συρφετό των επισήμων, των φορέων της πόλης, πως διάολο τους λένε.
Σε καμμία περίπτωση δε θέλω να εγκλωβίσω την ομάδα στα δικά μου μέτρα και σταθμά και από την άλλη αντιλαμβάνομαι πλήρως πως όντας η διαχρονικά ισχυρότερη βιομηχανία και το πιο αναγνωρίσιμο brand name στη Β. Ελλάδα, ο ΠΑΟΚ είναι υποχρεωμένος να τα αναδείξει και γιατί όχι να τα διαφημίσει.
Στην περίπτωση μας δεν προσκαλείς πρόσωπα, αλλά θεσμούς.
Το ίδιο ισχύει για τους εκπροσώπους της πολιτείας, τους δημάρχους, τους περιφερειάρχες, τον Πατριάρχη, τους πάντες.
Αν ήταν στο χέρι μου και μπορούσα, θα καλούσα και τον Ομπάμα με τον Πούτιν, αναγκάζοντας τα μεγαλύτερα ειδησεογραφικά δίκτυα του κόσμου να έρθουν στη Θεσσαλονίκη και να μεταφέρουν εικόνες σε ολόκληρο τον κόσμο.
Για τον Πούτιν και τον Ομπάμα θα έρχονταν τα ΜΜΕ βεβαίως, αλλά στα παπάρια μου, τον ΠΑΟΚ θα διαφήμιζα σε όλα τα σημεία της γης..
Ουδόλως με χαλάει λοιπόν η χλιδάτη εκδήλωση αποκλειστικά για γούνες και γραβατάκηδες, η σαμπάνια με τις φράουλες και το χαβιάρι, ακόμα κι αν είναι δεδομένο πως κάποιοι θα χρησιμοποιήσουν το γεγονός για την προσωπική προβολή τους.
Είναι κι αυτό, απόδειξή των τεράστιων διαστάσεων του ονόματος του ΠΑΟΚ!

Εκείνο που με χαλάει αφάνταστα είναι πως θα γίνει μόλις μια εκδήλωση μόνο που θα αφορά το παραπάνω είδος ανθρώπων και όχι για τους υπόλοιπους,, τους μη επίσημους, τους τζινάκηδες, τους αρβυλάκηδες, τους πετσινάκηδες ακόμα και τους ρετσινάκηδες
Δεν το θεωρώ απλώς απαράδεκτο αλλά προκλητικά προσβλητικό έως αηδιαστικό για την ιστορία του συλλόγου, πως δε θα μπορέσει να συμμετάσχει έστω και λίγο στη γιορτή ο παππούς ή ο πατέρας που θέλουν να μεταλαμπαδεύσουν στον εγγονό και στο γιο κάποια από τα ιδανικά του ΠΑΟΚ, δυο 20άρηδες φίλοι που έφαγαν πρόσφατα την ένεση ΠΑΟΚ και ποια καλύτερη ευκαιρία από μια εκδήλωση γιορτής, χαράς, αναμνήσεων και νοσταλγίας?
Όταν έγραψα παραπάνω πως ο ΠΑΟΚ είναι βιομηχανία, δεν ήταν σχήμα λόγου.
Η ΠΑΕ ΠΑΟΚ μαζί με τις μπουτίκ κλπ, τζιράρει μερικές 10αδες εκ, κάθε χρόνο, αν συνυπολογίσετε τα κέρδη παράπλευρων επιχειρήσεων που υφίστανται λόγω ΠΑΟΚ (εφημερίδες, ραδιόφωνα, sites, καφέ, εστιατόρια, μπυραρίες, καντίνες πέριξ της Τούμπας) μιλάμε για περισσότερα από 100εκ τζίρου σε ετήσια βάση.
Κι αν μετρήσετε τις θέσεις εργασίας που προσφέρει όλο το πακέτο, θα χάσετε τη μπάλα, οπότε ο χαρακτηρισμός βιομηχανία δεν ήταν διόλου υπερβολικός, μια και κανένα μαγαζί στη Β. Ελλάδα δεν παράγει τόσα πολλά.
Όλη αυτή η βιομηχανία όμως, στηρίζεται σε όσους αποκλείστηκαν από την γιορτή των γενεθλίων της...
Γιατί λοιπόν ο εορτασμός να μην αφορά ένα διήμερο-τριήμερο εκδηλώσεων, συμπεριλαμβανομένης εννοείται και της μεθαυριανής στο Μέγαρο?
Τόσοι και τόσοι δεδηλωμένοι ΠΑΟΚτσήδες καλλιτέχνες υπάρχουν, μουσικά σχήματα, ήταν τόσο δύσκολο να διοργανωθεί μια βραδιά με λαική και ροκ μουσική?
Ήταν άραγε απαγορευτικό να γίνει μια εκδήλωση ανοιχτή για το κοινό είτε στην Τούμπα είτε στην Πυλαία, με παρουσία όλων των ομάδων και των προσωπικοτήτων που έγραψαν ιστορία με τον ΠΑΟΚ και συνετέλεσαν στη γιγάντωση της βιομηχανίας?
Να πάει ο 80άρης να αγκαλιάσει τον Κούδα και να θυμηθούν τα παλία, ο 30άρης που κόλλησε το μικρόβιο ΠΑΟΚ από τη θρυλική πρόκριση στο Λονδίνο να ζητήσει από το Βρύζα να του περιγράψει πως έβαλε το γκολ, να βγει ο 17άρης selfie με το Γκουερίνο μπρος στα κάγκελα της 4, εκεί που αποτυπώθηκε μια από τις πιο ιστορικές στιγμές της ομάδας,  να ακούσει ο 40άρης από το στόμα του Μπάνε να του περιγράφει αξέχαστες στιγμές του παρελθόντος.

Μπορεί ο ΠΑΟΚ του Σαββίδη να κολυμπάει στο χρήμα και τα 300χιλ που κόστισε το happening στο Μέγαρο να είναι τίποτα για το πορτοφόλι του, εδώ μιλάμε όμως εκδηλώσεις με ελάχιστο ως μηδαμινό κόστος, άνευ χλίδας αλλά μπόλικου συναισθήματος, για στιγμές που θα έμεναν για πάντα χαραγμένες στις καρδιές.
Την ομιλία του επίσημου Φίτσουλα στο Μέγαρο δε θα τη θυμάται κανείς το επόμενο δευτερόλεπτο, αφήστε που οι περισσότεροι θα παρακαλάνε να τελειώσει για να την πέσουν στο μπουφέ.
Το να ακούς όμως από το στόμα του Μουσλίμοβιτς την περιγραφή του γκολ στο Σαράτσογλου θα αποτυπωθεί στο πιο απόμακρο σημείο του εγκεφάλου και είναι σίγουρο πως αν την επαναλαμβάνει με τα ίδια λόγια θα συνεχίσεις να την ακούς ξανά και ξανά, ακόμα κι αν λυσσάξεις από την πείνα.
Το απλό άλλωστε, είναι πιο γοητευτικό από το περίπλοκο...
Μ΄αυτά και μ' αυτά, τέτοιες συμπεριφορές, απομακρύνουν τον ΠΑΟΚ από τον πυρήνα του, τον κόσμο, το λαό του.
Όχι αποκλειστικά την 4 ή τους οργανωμένους, αλλά όλους, τους έχοντες το πλειοψηφικό πακέτο ηθικών μετοχών, στη βιομηχανία που περιέγραψα!
Και δυστυχώς, αυτό δεν είναι κάτι που συμβαίνει για πρώτη φορά τώρα, αλλά επαναλαμβάνεται με ανησυχητική συχνότητα
Όταν ο καθένας από εμάς γιορτάζει τα γενέθλια του άλλωστε, δεν προσκαλεί το διαχειριστή της πολυκατοικίας του, εκείνον που του προμηθεύει εμπορεύματα στην επιχείρηση, τον δάσκαλο που είχε στο σχολείο, το γείτονα, ούτε ακόμα και συγγενείς αν έχει χάσει επαφή.
Προσκαλεί τους φίλους του, τα πρόσωπα που τον στηρίζουν και με τα οποία μοιράζεται την καθημερινότητα του.
Γιατί αν αύριο αντιμετωπίσει πάσης φύσεως πρόβλημα, σε αυτούς θα απευθυνθεί...